Allir hafa rödd en eru ekki stórsöngvarar og eiga efsta sætið á vinsældarlistanum. Öll getum við skrifað en erum ekki rithöfundar. Flest getum við hreyft okkur en erum ekki afreksíþróttamenn.
Öll eigum við síma og öll erum við ljósmyndarar, eða er það ekki ?
Við njótum upplifunar, þegar við lesum góða bók, förum á tónlistarviðburð eða stöndum á efsta palli með stelpunum okkar og strákunum okkar. Við njótum þess að einhverjir hafa lagt á sig alúð og mikla vinnu í að sérhæfa sig og vera bestir í sínu fagi.
Hvað fáum við hjá Nærmynd sem við getum ekki gert sjálf?
Starf atvinnuljósmyndara hefur breyst á síðustu misserum
Ég tel mig vera heppin að starfa sem ljósmyndari. Ég hlakka til á hverjum degi að fara í vinnuna, hitta nýtt fólk, fást við nýja áskorun, taka nýja mynd, gera nýtt print, sem gerir viðkomandi kannski ódauðlegan.Þó að ég heyri stundum: ” Þetta þarf ekkert að vera merkilegt,” þá er ekkert til sem heitir að taka annars flokks mynd. Portrrett er augnablik sem kemur ekki aftur, “Moment of truth.”
Í nútímanum, þessari stafrænu veröld þar sem allir eru ljósmyndarar og myndirnar eru í tölvum er komið að mér sem atvinnumanni að gera hið fullkomna print.
Það er það sem ég get gert fyrir þig. Þrátt fyrir að eiga tímamótaafmæli á næstunni og hafi 30 ára nám í ljósmyndun að baki er ég af fyrstu kynslóð stafrænna ljósmyndara. Ég er fyrsti portrettljósmyndarinn á Íslandi sem tók stafrænu tæknina í notkun árið 2000 og hef ekki notað filmu síðan. Ég nýt þess að hafa farið í gegn um filmur og framköllun, kópera í bakka, brenna inn og skyggja og nota öll trixin í bókinni í myrkraherberginu. Ég er að bjóða ykkur að upplifa með mér í stúdíóinu og við tölvuna, að gera hið fullkomna print.
Það er það sem ég get gert fyrir þig.
